Mektup | ‘Artık gözlerim işçilerin birliğini görmek istiyor!’

Tuzla’dan bir tersane işçisi
İstanbul

Ülke olarak son yaşadığımız gelişmeler gösteriyor ki AKP’nin demokrasiyle, adaletle hiçbir işi kalmamış durumda. Artık istedikleri şey çok açık şekilde belli: Her şey kendi istedikleri gibi olsun, istediklerini yapsınlar, kimse de buna karışmasın istiyorlar. Ülkeyi getirdikleri vaziyet bu.

Ama onlar böyle istiyor diye de böyle olacak diye bir kural yok. AKP’nin istediği olmasın diye, bunlar ülkede istedikleri gibi at koşturamasınlar diye mücadele edenler, bir şeyler yapan insanlar da var. Ama eylemleri takip ediyorum, videolarına bakıyorum. Bu sokağa çıkan kişilerin büyük çoğunluğu gençlerden oluşuyor. Halbuki bizim işçiler olarak da ses çıkarmamız, sokaklarda olmamız lazım.

Tersanelerde on binlerce işçi çalışıyor. On binlerce işçiden çok değil, bin tanemiz bir gün yan yana gelip sokakları trafiğe kapatsak, işte o zaman bazı şeylerin önüne geçebiliriz. Ama bunu yapabilmemiz için de birbirimize güvenmemiz gerekiyor. Maalesef biz işçilerde de o yok. Birbirimize güvenmekte zorlanıyoruz.

Şimdi 1 Mayıs yaklaşıyor. Baktığınız zaman, işçilerin kendi günü bugün. O zaman bizim de o günün anlamına uygun davranmamız gerekiyor. İşçiler olarak bir şeyler yapmamız gerekiyor. Hepimizin yaşadığı aynı dert. Yoksulluğumuz da bir, bunca hukuksuzluğun olduğu ülkemiz de bir. O zaman ayrışmamamız lazım. “O bu partiye oy verdi”, “Filanca kişi bu partiyi destekledi” diye birbirimize girmeden, birlikte yol almayı öğrenmemiz lazım.

Tersane işçilerine de, memleketteki diğer tüm işçilere de çağrım budur. Ben 15 yıllık tersane işçisiyim. Artık gözlerim bu işçilerin birliğini, mücadelesini görmek istiyor.